การส่งต่อภาระผูกพัน

การส่งต่อภาระผูกพัน เพื่อให้ชีวิตต่อไปได้แก้ไขหรือไม่ก็เป็นตัวอย่างให้เห็นโดยแท้จริงว่าเราทำอะไรกับชีวิตตัวเอง และจะมีตามองเห็นมันมั้ย จะระลึกรู้และแก้ไขมันหรือจะปล่อยให้มันผ่านเลยไปโดยที่ไม่แก้ไขอะไรเลย ลูกคือผลไม้ ที่มาจากดอกที่ผลิบานมาจาก ต้นไม้ที่มีรากเหง้ามาจากชีวิตของคนสองคนเป็นรากฐาน ต้นไม้งอกขึ้นมาจากเมล็ดที่มาจากผลไม้ที่สุกงอมฉันใด ชีวิตของลูกก็คือการส่งต่อเผ่าพันธุ์และภาระทุกสิ่งที่พ่อแม่ยังทำค้างไว้ไม่สำเร็จ ให้สำเร็จลุล่วง 

เราว่าเราได้รับพระเมตตามากมายเหลือเกินที่ให้เราได้มีตา มีปัญญามีความอดทนฝึกฝนในสิ่งที่ผู้อื่นทำได้ยาก และมีโอกาสที่ดี งดงามที่ได้เรียนรู้และผ่านการอบรมบ่มเพาะจากสัตตบุรุษผู้รู้ธรรมโดยธรรมชาติแห่งความเมตตาโดยแท้จริง ชีวิตเราดูเหมือนเป็นกุญแจดอกหนึ่งที่ปลดล็อคบางสิ่งที่ถูกปิดตายมานาน เพื่อการอย่างใดอย่างหนึ่งที่ต้องส่งมอบไปสู่รุ่นต่อไป สิ่งหนึ่งซึ่งขอบคุณพ่อแม่ในทุกสิ่งที่ท่านทำ ที่ทำให้เราเห็นบทเรียนทั้งด้านที่เป็นทุกข์และมีสุข ที่มันหล่อหลอมทำให้เราเป็นกุญแจดอกสำคัญนี้ ที่จะเปิดประตูและปลดปล่อยอิสระให้แก่ผู้ถูกพันธนาการ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวเรา หรือสิ่งที่ต้องมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำต่อก็ตาม 

แต่สิ่งที่เรารู้ มีอีกสิ่งที่รออยู่ เป็นอีกฉากที่ต้องเดินข้ามผ่าน เป็นอีกรูปแบบชีวิตที่ต้องการความสมบูรณ์เป็นบาทฐาน เพื่อนำพาสิ่งที่งดงามมาสู่โลก เราไม่มีบ้านให้กลับในโลก และเราก็รู้ว่าเราสมควรที่จะมีบ้านที่พักพิงของชีวิตตัวเอง ปลดพ้นการมีชีวิตอยู่เพื่อลงโทษพ่อแม่ มาเป็นการให้อภัยพ่อแม่และให้อภัยตัวเอง มีชีวิตอยู่อย่างมีพลังที่ดีงาม มีชีวิตที่สร้างสรรค์ 

คำถามบางคำถามที่อยากถามพ่อแม่ ถ้าเราบอกว่า เราจะไม่กลับมาเลี้ยงดูพ่อแม่ แต่เราต้องการเงินจากพ่อแม่ พ่อแม่ต้องดูแลตัวเองจากเงินที่พ่อแม่มีอยู่ พ่อแม่จะยังให้เงินเราเพื่อให้เราได้ไปมีชีวิตใหม่มั้ย พ่อแม่จะให้เงินของเราที่อัลลอ์ทรงประทานให้มาเป็นริซกีที่มาดูแลเราแก่เรา โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนและยังรักเรามากมายไร้เงื่อนไขเหมือนเดิมมั้ย คำตอบของพ่อแม่คือการผ่านหรือไม่ผ่านบททดสอบของพวกท่านและมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา พวกท่านมีริซกีของพวกท่านเองที่เพียงพอต่อการดำเนินชีวิตในรูปแบบของพวกท่าน 

เราเห็นว่าเมื่อมนุษย์ได้ส่งผ่านหน้าที่ความรับผิดชอบในการดูแลริซกีของอัลลอฮ์ เค้าก็จะกลับมามีชีวิตที่สงบสุขในริซกีของตนเองอย่างเพียงพอกับรูปแบบการดำเนินชีวิตของแต่ละคน อย่างสมดุล เพียงแต่มนุษย์ต้องมีสติระลึกรู้และไม่ประมาทในการใช้ริซกีที่เป็นของของขวัญที่อัลลอฮ์ได้ฝากไว้ให้ดูแล 

เราต้องรู้จักความสมดุลและพอเพียง และจงระลึกรู้เสมอว่า ริซกีที่ได้มา มิใช่ของๆตน แต่มีเพียงส่วนหนึ่งที่เพียงพอแล้ว เป็นส่วนของตนส่วนหนึ่งเท่านั้น ที่เหลือจากนั้น ริซกีนั้นๆที่ได้มา คือเนื้อผลไม้ที่โอบอุ้มเมล็ดพันธุ์ในผลไม้จนถึงเวลาสุกงอมไปจนถึงเวลาที่จะส่งต่อความงดงามและบทเรียนที่ดีงามให้แก่โลก และเมื่อนั้น เราก็จะได้พักผ่อนอยู่กับริซกีที่อัลลอฮ์ทรงประทานให้พอเพียงแก่เราโดยแท้จริง 

เรามองดูตัวเองและบอกกับตัวเองว่า เราเองจะรักษาและส่งต่อสิ่งที่งดงามที่เราได้รับจากพ่อแม่ไปสู่ลูกของเรา และเราจะแก้ไขและละทิ้งสิ่งที่เป็นตัวบ่อนทำลาย ไม่ให้เจริญไปสู่คนรุ่นต่อไป นี่ถือว่าเป็นหน้าที่ของมนุษย์ทุกคนโดยธรรมชาติที่ต้องการให้ลูกของตนได้ดีกว่าตนอยู่แล้ว ธรรมชาติสกัดกั้นตัวบ่อนทำลายโดยแนบเนียนเสมอ เพียงแต่เราต้องมีตาดู มีปัญาขบคิด และลงมือทำมัน ส่วนตัวเราก็กำลังเริ่มสะสางเพื่อดำเนินชีวิตต่อไป กำลังเริ่มที่จะสร้างริซกีที่พอเพียงของตัวเองเป็นเสบียงบาทฐานกับการใช้ชีวิตบนโลกที่สุขสมดุล มีความสมบูรณ์ในตัวเอง เพื่อให้ตัวเองรู้ว่าความพอใจในความสุขอย่างพอเพียงแบบใดที่เราก็จะได้รับและอยู่กับมันอย่างเป็นสุข รู้ระลึกถึงความอิ่มเอมสมบูรณ์และสมดุลในตัวเอง ในชีวิตก่อนและหลังที่จะต้องรับใช้อัลลอฮ์ในการบ่มเพาะและส่งต่อความงดงามให้แก่โลก และชื่นชมความงดงามในตนเองอย่างอิ่มอุ่นใจ

การไม่ประมาทในการดูแลของขวัญของอัลลอฮ์ด้วยริซกีของอัลลอฮ์ คนเรามากมายหลงระเริงและประมาทในยามที่ได้ริซกีมาเพื่อการใดการหนึ่ง ถูกดึงลากไหลไปตามสิ่งล่อลวงให้ใช้ริซกีของอัลลอฮ์ไปในทางที่ผิด ซึ่งไม่ตรงกับจุดประสงค์ที่เที่ยงตรงและจริงแท้ในการดูแลของขวัญของพระองค์ในสิ่งที่เขาควรได้รับอย่างเต็มเปี่ยม สุดท้ายเมื่อสิ้นสุดเวลาของการดูแลและส่งต่อเมล็ดพันธูแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่คือหนี้สิน และนั่นคือส่วนเกินที่ชี้ให้เห็นถึงการใช้ริซกีของอัลลอฮ์ไปในทางที่ผิด จึงเป็นภาระหลังภารกิจแทนที่จะเป็นการพักผ่อนที่แสนเป็นสุขสันติอย่างเพียงพอหลังจากภารกิจแห่งชีวิตได้สิ้นสุดลง แทนที่จะได้ใช้ชีวิตที่มีความหมายต่อตนเอง มีเวลาให้ตัวเองอย่างแท้จริง

อินชาอัลลอฮ์